اجرای وال پست به روش مرسوم، علی‌رغم هدفِ حفاظت از سازه در برابر زلزله، می‌تواند به اعضای اصلی سازه آسیب برساند.
مشکل اصلی در اتصال وادارها به نقاط حساس سازه‌ای، به‌ویژه در کنار ستون‌ها نهفته است. اتصال وادارها در فاصله‌ی کم (حدود ۵ سانتی‌متر) از ستون به زیر تیر، ناحیه‌ی حفاظت‌شده‌ی تیر را نقض می‌کند. این ناحیه که به طول تقریبی دو برابر ارتفاع تیر از بر ستون امتداد دارد، طبق مباحث لرزه‌ای آیین‌نامه، محل ممنوعه برای هرگونه اتصال است.
پیوست ششم استاندارد ۲۸۰۰ با در نظر گرفتن این معضل، به منظور حفاظت از سازه در کنار مهار دیوارها، اجرای وادارهای کنار ستون به روش مرسوم را ممنوع کرده است.
نکات قابل توجه:
استفاده از نبشی‌های سرتاسری کنار ستون در روش‌های سنتی، سختی سازه را به طور غیرقابل‌توقعی افزایش می‌دهد. این افزایش با فرضیات طراحی سازه مغایرت دارد و می‌تواند منجر به کمانش نبشی‌ها و انتقال بار اضافی به سازه شود.
استثناء:
تنها در سازه‌های بیمارستانی، پیوست ششم استاندارد ۲۸۰۰ اتصال ناودانی‌های سرتاسری به صورت کشویی و بدون اتصال به کف و زیر تیر را مجاز دانسته است.
هدف از این اصلاحات، ارتقای ایمنی سازه در برابر زلزله و جلوگیری از آسیب‌های ناشی از اجرای نادرست وال پست است.
