نوع اتصال وادارها به زیر تیر یا سقف در عملکرد صحیح دیوار در هنگام زلزله نقشی اساسی دارد. پیوست ششم استاندارد ۲۸۰۰ اتصال تلسکوپی را برای وادارهای انتهایی دیوارهای داخلی و پیرامونی یکسر آزاد و اتصال کشویی را برای وادارهای میانی دیوارهای داخلی و پیرامونی ارائه می‌دهد. اتصال کشویی:در دیوارهای پیرامونی، به منظور تأمین حرکت جانبی دیوار، اتصال وادار باید به گونه‌ای باشد که دیوار در داخل صفحه خود اجازه حرکت داشته باشد و تنها در جهت خارج از صفحه مقید شود.با توجه به اینکه دیوار در صفحه خود اجازه حرکت جانبی دارد، رعایت فاصله بین دیوار و وادار عمودی ضرورتی ندارد. اتصال تلسکوپی:مطابق پیوست ششم استاندارد ۲۸۰۰، در دیوارهای یکسر آزاد که از وادار انتهایی استفاده می‌شود، وادارهای عمودی دو انتهای دیوار باید در هر دو جهت داخل و خارج از صفحه دیوار مهار شوند.به این اتصال که باعث مقید شدن وادار در هر دو جهت می‌شود، اتصال تلسکوپی

اجرای وال پست به روش مرسوم، علی‌رغم هدفِ حفاظت از سازه در برابر زلزله، می‌تواند به اعضای اصلی سازه آسیب برساند. مشکل اصلی در اتصال وادارها به نقاط حساس سازه‌ای، به‌ویژه در کنار ستون‌ها نهفته است. اتصال وادارها در فاصله‌ی کم (حدود ۵ سانتی‌متر) از ستون به زیر تیر، ناحیه‌ی حفاظت‌شده‌ی تیر را نقض می‌کند. این ناحیه که به طول تقریبی دو برابر ارتفاع تیر از بر ستون امتداد دارد، طبق مباحث لرزه‌ای آیین‌نامه، محل ممنوعه برای هرگونه اتصال است. پیوست ششم استاندارد ۲۸۰۰ با در نظر گرفتن این معضل، به منظور حفاظت از سازه در کنار مهار دیوارها، اجرای وادارهای کنار ستون به روش مرسوم را ممنوع کرده است. نکات قابل توجه: استفاده از نبشی‌های سرتاسری کنار ستون در روش‌های سنتی، سختی سازه را به طور غیرقابل‌توقعی افزایش می‌دهد. این افزایش با فرضیات طراحی سازه مغایرت دارد و می‌تواند منجر به کمانش نبشی‌ها و انتقال بار اضافی به سازه

میلگرد بستر، نسل جدیدی از مفتول‌های فولادی با آج‌های خاص است که برای افزایش مقاومت دیوارها در برابر زلزله و سایر نیروهای جانبی به کار می‌رود. این میلگردها با ایجاد یک شبکه منظم در داخل دیوار، انسجام و یکپارچگی آن را افزایش می‌دهند و از ترک خوردن و تخریب دیوار در هنگام وقوع زلزله جلوگیری می‌کنند. استفاده از میلگرد بستر در صنعت ساختمان‌سازی، مقاومت سازه را در برابر نیروهای کششی و فشاری به طور قابل‌توجهی افزایش می‌دهد. این میلگردها از مفتول‌های فولادی تشکیل شده‌اند که به منظور تقویت و پایداری اتصالات داخلی در دیوارهای آجری به کار می‌روند. طراحی این مفتول‌های فولادی به گونه‌ای است که قرارگیری آنها در درزهای بین واحدهای ساختمانی به سادگی انجام ‌پذیرد. طبق مبحث هشتم مقررات ملی ساختمان، میلگردهای بستر نوعی مفتول فولادی هستند که به صورت طولی تغییر شکل داده می‌شوند. مفتول‌های عرضی نیز به صورت نردبانی یا خرپایی به آنها جوش داده می‌شوند.