آزمون نظام مهندسی و دریافت پروانه اشتغال به کار مهندسی، یکی از الزامات ورود رسمی به بازار کار مهندسی ساختمان در ایران است. این آزمون توسط وزارت راه و شهرسازی در رشته‌های مختلفی از جمله عمران، معماری، برق و مکانیک برگزار می‌شود و قبولی در آن، مستلزم داشتن مدرک تحصیلی معتبر، سابقه کار حرفه‌ای و عضویت در سازمان نظام مهندسی استان مربوطه است.
آزمون به‌صورت تستی و کتاب‌باز برگزار می‌شود و داوطلبان در صورت قبولی، پس از طی مراحل اداری و تکمیل مدارک، موفق به اخذ پروانه اشتغال به کار در پایه‌های مختلف (سه، دو، یک) می‌شوند. میزان درآمد حاصل از پروانه مهندسی بسته به رشته، پایه، نوع فعالیت (نظارت، طراحی، اجرا)، منطقه جغرافیایی و حجم پروژه‌ها متفاوت بوده و می‌تواند از چند ده تا چند صد میلیون تومان در سال متغیر باشد.
با این حال، پروانه نظام مهندسی ایران در خارج از کشور اعتبار مستقیم ندارد و برای استفاده از آن در سایر کشورها، باید فرآیند معادل‌سازی مدارک، تأیید صلاحیت حرفه‌ای و گاه شرکت در آزمون‌های جدید طی شود. این فرآیند در کشورهای مختلف، به‌ویژه در اروپا، آمریکا و کانادا، شرایط خاص خود را دارد.
در مجموع، آزمون نظام مهندسی ابزاری مهم برای سازماندهی حرفه مهندسی در ایران است و نقش کلیدی در توسعه فردی و حرفه‌ای مهندسان ایفا می‌کند. برنامه‌ریزی دقیق، شناخت منابع، و آگاهی از مراحل صدور و کاربرد پروانه، از مهم‌ترین عوامل موفقیت در این مسیر به شمار می‌روند.

قرارداد پیمانکاری یکی از اسناد حقوقی مهمی است که شرایط همکاری میان کارفرما و پیمانکار را تعیین می‌کند. این قرارداد شامل بخش‌هایی مانند مشخصات طرفین، موضوع قرارداد، مبلغ و نحوه پرداخت، مدت زمان اجرا، تعهدات طرفین، شرایط فسخ و روش‌های حل اختلاف است.
مشکلات رایج در پروژه‌های پیمانکاری شامل تأخیر در اجرای پروژه، عدم هماهنگی در تأمین مصالح، اختلاف در محدوده کاری، عدم پرداخت به‌موقع، کیفیت پایین اجرا، و تغییرات ناگهانی در پروژه هستند. برای پیشگیری از این مشکلات، درج بندهای واضح در قرارداد، تعیین استانداردهای اجرایی، برنامه‌ریزی دقیق مالی و زمانی، و استفاده از ضمانت‌های حقوقی ضروری است.
این مقاله همچنین نمونه‌ای از قرارداد پیمانکاری را ارائه می‌دهد که شامل تمامی بخش‌های ضروری بوده و می‌تواند به عنوان الگوی اولیه برای تنظیم قرارداد مورد استفاده قرار گیرد. رعایت اصول و نکات کلیدی در تدوین قرارداد پیمانکاری، موجب جلوگیری از اختلافات و تضمین اجرای موفق پروژه خواهد شد.

به طور کلی عمده کارهای ساختمانی از تخریب و ساخت و ساز کامل گرفته تا بازسازی و کارهای جزیی مثل نقاشی ساختمان به صورت پیمانکاری و توسط پیمانکار ساختمان انجام می پذیرد. یک پیمانکار خوب، یک تاجر باتجربه در هر جنبه از ساخت و ساز است که می‌تواند با عملکرد خود سودآور یا زیان ده بودن پروژه را تعیین کند.

استفاده از مصالح بنایی مسلح برای افزایش مقاومت سازه‌ها در برابر زلزله، سابقه‌ای دیرینه دارد. در این مقاله به بررسی تاریخچه میلگرد بستر از ابتدای پیدایش تا به امروز می‌پردازیم. اولین ایده‌ها: 1755: پس از زلزله پرتغال، برای اولین بار ایده مسلح سازی ساختمان‌های بنایی مطرح شد. پیشگامان: 1813: Marc Isambard Brunel، مهندس بریتانیایی-فرانسوی، از مصالح بنایی آجری مسلح (RBM) در ساخت دودکش و تونل Thames در لندن استفاده کرد.1851: سرهنگ Pasley از ارتش مهندسین سلطنتی بریتانیا (CRE) از سیمان پرتلند برای مسلح سازی مصالح بنایی آجری پرده برداشت.1875: N.B.Corson با استفاده از دیوارهای آجری توپر ضخیم مسلح به نوارهای آهنی، هتل Palace را در سانفرانسیسکو احداث کرد که در برابر زلزله 1906 تاب آورد. گسترش کاربرد: 1923: A.Brebner معاون وزیر فواید عامه هندوستان، گزارشی از عملکرد RBM منتشر کرد که به گسترش استفاده از آن در ژاپن و هند منجر شد.1930: Skigeyuki Kanamori تحقیقات خود در زمینه RBM را

استفاده از میلگرد بستر در دیوارها به منظور افزایش مقاومت و پایداری آنها در برابر نیروهای مختلف، از جمله خیز تیر، زلزله و باد، امری ضروری است. در این مقاله، به بررسی الزامات استفاده از میلگرد بستر، روش‌های تولید آن در کارگاه و نحوه عملکرد آن در دیوار می‌پردازیم. الزامات استفاده از میلگرد بسترمطابق پیوست ششم استاندارد 2800 ایران، استفاده از میلگرد بستر در همه دیوارها، چه داخلی و چه پیرامونی، با هر ابعادی الزامی است. این الزام به دلیل نقش کلیدی میلگرد بستر در مسلح کردن دیوار و افزایش مقاومت خمشی آن در برابر نیروهای وارده می‌باشد. میلگرد بستر با توجه به بخش های مختلف پروژه، در اندازه های مختلفی عرضه می‌گردد. برای کسب اطلاعات بیشتر در قسمت محصولات، صفحه میلگرد بستر را ملاحظه فرمایید. وظایف میلگرد بستر– مسلح کردن مصالح ترد و شکننده بنایی: میلگرد بستر به عنوان تارهای مقاوم کششی در داخل ملات و بین رج‌های دیوار

نوع اتصال وادارها به زیر تیر یا سقف در عملکرد صحیح دیوار در هنگام زلزله نقشی اساسی دارد. پیوست ششم استاندارد ۲۸۰۰ اتصال تلسکوپی را برای وادارهای انتهایی دیوارهای داخلی و پیرامونی یکسر آزاد و اتصال کشویی را برای وادارهای میانی دیوارهای داخلی و پیرامونی ارائه می‌دهد. اتصال کشویی:در دیوارهای پیرامونی، به منظور تأمین حرکت جانبی دیوار، اتصال وادار باید به گونه‌ای باشد که دیوار در داخل صفحه خود اجازه حرکت داشته باشد و تنها در جهت خارج از صفحه مقید شود.با توجه به اینکه دیوار در صفحه خود اجازه حرکت جانبی دارد، رعایت فاصله بین دیوار و وادار عمودی ضرورتی ندارد. اتصال تلسکوپی:مطابق پیوست ششم استاندارد ۲۸۰۰، در دیوارهای یکسر آزاد که از وادار انتهایی استفاده می‌شود، وادارهای عمودی دو انتهای دیوار باید در هر دو جهت داخل و خارج از صفحه دیوار مهار شوند.به این اتصال که باعث مقید شدن وادار در هر دو جهت می‌شود، اتصال تلسکوپی

پیوست ششم آیین نامه 2800 موضوع اجرای والپست را تحت پوشش قرار داده است. اما این نکته حائز اهمیت است که در عمل بعضی نکات آن مغفول واقع شده و اجرای وال پست به روشی که مرسوم است، علی‌رغم هدفِ حفاظت از سازه در برابر زلزله، می‌تواند به اعضای اصلی سازه آسیب برساند. مشکل اصلی در اتصال وادارها به نقاط حساس سازه‌ای، به‌ویژه در کنار ستون‌ها نهفته است. اتصال وادارها در فاصله‌ی کم (حدود ۵ سانتی‌متر) از ستون به زیر تیر، ناحیه‌ی حفاظت‌شده‌ی تیر را نقض می‌کند. این ناحیه که به طول تقریبی دو برابر ارتفاع تیر از بر ستون امتداد دارد، طبق مباحث لرزه‌ای آیین‌نامه، محل ممنوعه برای هرگونه اتصال است. پیوست ششم استاندارد ۲۸۰۰ با در نظر گرفتن این معضل، به منظور حفاظت از سازه در کنار مهار دیوارها، اجرای وادارهای کنار ستون به روش مرسوم را ممنوع کرده است. نکات قابل توجه: استفاده از نبشی‌های سرتاسری کنار

استفاده از میلگرد بستر در دیوار ساختمان باعث افزایش مقاومت آن در برابر زمین لرزه می‌شود و از فرو ریختن موضعی آن جلوگیری می‌کند. نحوه اجرای میلگرد از آن بابت اهمیت دارد که اجرای غیر اصولی آن کارایی و مقاومت لازم را به عمل نمی‌آورد و حتی در مواردی می‌تواند دیوار چینی را با مشکل رو به رو کند. برای اجرای میلگرد بستر باید محل قرارگیری یا همان محل وصل شدن آن به ستون طبق استانداردها از پیش تعیین شود و در هنگام دیوار چینی میلگرد بستر بین اجزای دیوار قرار داده شود. در مقاله نحوه اجرای میلگرد بستر نیز جزئیات دیگری پیرامون عملیات اجرا ارائه شده است. با مراجعه به این صفحه می‌توانید اطلاعات بیشتری کسب نمایید. میلگرد بستر با توجه به بخش های مختلف پروژه، در اندازه های مختلفی عرضه می‌گردد. در قسمت محصولات، صفحه میلگرد بستر را ملاحظه فرمایید.

در این بخش به بررسی نحوه اجرای میلگرد بستر می‌پردازیم. در ابتدا باید بست را به شکل افقی به سازه وصل کنید. برای این کار کافیست از تفنگ یا میخ مخصوص یا جوشکاری استفاده شود. بدیهی است برای اتصال بست به اسکلت یا وادار فلزی از جوشکاری استفاده می‌شود. برای اتصال آن به اسکلت بتنی نیز دو راه داریم: 1) تعبیه پلیت قبل از بتن ریزی در المان بتنی و جوش دادن بست به آن 2) اتصال بست به کمک رول بولت یا تپانچه به المان بتنی برای نصب در ساختمان‌های بنایی، اجرای بست لزومی ندارد و تنها آرماتورها بر اساس ضوابط پایین داخل رج‌ها قرار می‌گیرد. معمولا توصیه می‌شود در هر 40 سانتی‌متر از ارتفاع دیوار از یک ردیف میلگرد بستر استفاده شود. به هنگام دیوار چینی برای اتصال میلگردهای بستر به بست 20 سانتی‌متر انتهای آن 90 درجه خم شده و به طور مستقیم در داخل بست قرار

طبق پیوست ششم آیین نامه 2800، ناودانی منقطع برای مقاوم‌سازی دیوارها در برابر زلزله استفاده می‌شود. این از یک ورق فلزی U شکل ساخته شده است که در دو طرف دیوار قرار می‌گیرد و با استفاده از پیچ و مهره به تیرها متصل می‌شود. ناودانی منقطع به دیوار کمک می‌کند تا در برابر نیروهای زلزله مقاومت بیشتری داشته باشد و احتمال فرو ریختن آن کاهش یابد. همچنین به دیوار کمک می‌کند تا در برابر نیروهای جانبی مانند باد و سیل مقاومت بیشتری داشته باشد. ناودانی منقطع یک روش ایمن و موثر برای مقاوم‌سازی دیوارها در برابر زلزله است. به راحتی نصب می‌شود و هزینه نسبتاً کمی دارد. در اینجا مزایای استفاده از ناودانی منقطع در ساختمان سازی آورده شده است: اگر قصد دارید ساختمان خود را در برابر زلزله مقاوم‌سازی کنید، استفاده از ناودانی منقطع یک گزینه عالی است. این یک روش ایمن و موثر برای مقاوم‌سازی دیوارها است و