روش بست ارتجاعی و بست تخت دو روش مهم در پیوست ششم آئین‌نامه 2800 هستند که در طراحی و ساخت سازه‌های بتنی استفاده می‌شوند.
روش بست ارتجاعی، یک روش طراحی است که با استفاده از استانداردهای مشخصی، سازه‌های بتنی را با استفاده از تسلیم‌پذیری و ارتجاع محدود طراحی می‌کند. در این روش، سازه با اعمال بارهای خارجی و تغییرات دمایی به شکلی ارتجاع می‌کند و در حالت عادی به حالت اولیه خود بازمی‌گردد. این روش بهبود عملکرد سازه‌ها در برابر زلزله و تغییرات حرارتی را فراهم می‌کند و از تخریب سازه جلوگیری می‌کند.
روش بست تخت نیز یک روش طراحی است که در آن، سازه‌های بتنی با استفاده از تسلیم‌پذیری و ارتجاع محدود طراحی می‌شوند. در این روش، سازه با اعمال بارهای خارجی و تغییرات دمایی به شکلی تخت می‌شود و در حالت عادی به حالت اولیه خود بازمی‌گردد. روش بست تخت نیز مانند روش بست ارتجاعی، عملکرد سازه‌ها در برابر زلزله و تغییرات حرارتی را بهبود می‌بخشد و از تخریب سازه جلوگیری می‌کند.
استفاده از روش بست ارتجاعی و بست تخت در طراحی و ساخت سازه‌های بتنی، بهبود استحکام و پایداری سازه‌ها را فراهم می‌کند. همچنین، این روش‌ها به کاهش خطرات ساختمانی و افزایش کیفیت عملکرد سازه‌ها کمک می‌کنند. با اجرای صحیح این روش‌ها و رعایت استانداردهای مربوطه، سازه‌های بتنی می‌توانند در برابر زلزله و تغییرات حرارتی مقاومت کنند و عمر مفید بیشتری داشته باشند.
