استفاده از مصالح بنایی مسلح برای افزایش مقاومت سازه‌ها در برابر زلزله، سابقه‌ای دیرینه دارد. در این مقاله به بررسی تاریخچه میلگرد بستر از ابتدای پیدایش تا به امروز می‌پردازیم. اولین ایده‌ها: 1755: پس از زلزله پرتغال، برای اولین بار ایده مسلح سازی ساختمان‌های بنایی مطرح شد. پیشگامان: 1813: Marc Isambard Brunel، مهندس بریتانیایی-فرانسوی، از مصالح بنایی آجری مسلح (RBM) در ساخت دودکش و تونل Thames در لندن استفاده کرد.1851: سرهنگ Pasley از ارتش مهندسین سلطنتی بریتانیا (CRE) از سیمان پرتلند برای مسلح سازی مصالح بنایی آجری پرده برداشت.1875: N.B.Corson با استفاده از دیوارهای آجری توپر ضخیم مسلح به نوارهای آهنی، هتل Palace را در سانفرانسیسکو احداث کرد که در برابر زلزله 1906 تاب آورد. گسترش کاربرد: 1923: A.Brebner معاون وزیر فواید عامه هندوستان، گزارشی از عملکرد RBM منتشر کرد که به گسترش استفاده از آن در ژاپن و هند منجر شد.1930: Skigeyuki Kanamori تحقیقات خود در زمینه RBM را

استفاده از میلگرد بستر در دیوارها به منظور افزایش مقاومت و پایداری آنها در برابر نیروهای مختلف، از جمله خیز تیر، زلزله و باد، امری ضروری است. در این مقاله، به بررسی الزامات استفاده از میلگرد بستر، روش‌های تولید آن در کارگاه و نحوه عملکرد آن در دیوار می‌پردازیم. الزامات استفاده از میلگرد بسترمطابق پیوست ششم استاندارد 2800 ایران، استفاده از میلگرد بستر در همه دیوارها، چه داخلی و چه پیرامونی، با هر ابعادی الزامی است. این الزام به دلیل نقش کلیدی میلگرد بستر در مسلح کردن دیوار و افزایش مقاومت خمشی آن در برابر نیروهای وارده می‌باشد. وظایف میلگرد بستر– مسلح کردن مصالح ترد و شکننده بنایی: میلگرد بستر به عنوان تارهای مقاوم کششی در داخل ملات و بین رج‌های دیوار قرار می‌گیرد و وظیفه‌ی آن افزایش مقاومت کششی دیوار در برابر نیروهای وارده است.– جلوگیری از ایجاد ترک در دیوار: استفاده از میلگرد بستر می‌تواند از ایجاد ترک

نوع اتصال وادارها به زیر تیر یا سقف در عملکرد صحیح دیوار در هنگام زلزله نقشی اساسی دارد. پیوست ششم استاندارد ۲۸۰۰ اتصال تلسکوپی را برای وادارهای انتهایی دیوارهای داخلی و پیرامونی یکسر آزاد و اتصال کشویی را برای وادارهای میانی دیوارهای داخلی و پیرامونی ارائه می‌دهد. اتصال کشویی:در دیوارهای پیرامونی، به منظور تأمین حرکت جانبی دیوار، اتصال وادار باید به گونه‌ای باشد که دیوار در داخل صفحه خود اجازه حرکت داشته باشد و تنها در جهت خارج از صفحه مقید شود.با توجه به اینکه دیوار در صفحه خود اجازه حرکت جانبی دارد، رعایت فاصله بین دیوار و وادار عمودی ضرورتی ندارد. اتصال تلسکوپی:مطابق پیوست ششم استاندارد ۲۸۰۰، در دیوارهای یکسر آزاد که از وادار انتهایی استفاده می‌شود، وادارهای عمودی دو انتهای دیوار باید در هر دو جهت داخل و خارج از صفحه دیوار مهار شوند.به این اتصال که باعث مقید شدن وادار در هر دو جهت می‌شود، اتصال تلسکوپی